Σε χρόνο ανύποπτο...
Ιχνηλατώντας ανελέητα,
τις παράξενες της ψυχής μου βουνοκορφές,
απάτητα όνειρα συνάντησα,
θλίψη σε μορφή θύελλας
και πόνο σε κυκλική διάταξη..
Οχυρωμένος στα πρέπει μου,
απ'τα ανέφικτα όνειρά μου
σε μια κόχη του νου μου λιποτάκτησα
μ'αράχνης ιστούς τα ύφανα
και Θεϊκής παρέμβασης
ελατήρια προκάλεσα...
Με στομωμένη λεπίδα
τις πληγές μου αναστόμωσα
όχι για να επουλώσω
την στιγμιαία μου αδυναμία,
μα για να διευρύνω τους πόνους
που η απουσία σου προκάλεσε..
Κάθε πρωί ισσοροπώ στην απόγνωση
αναμοχλεύοντας τις ληγμένες παρωδίες
σαν μελωδός χωρίς μοτίβα..
Mα το βράδυ σαν έρθει αμελώς,
αιχμαλωτίζονται οι λέξεις στα χείλη μου
και σε χρόνο ανύποπτο,
γυρνούν αντίστροφα οι λεπτοδείχτες
της μιας ουράνιας ολοκλήρωσης..
Αβίωτο το παρελθόν μου
και το μέλλον της ψυχής μου
-σε χρόνο ανύποπτο-
θα'χει την γεύση του μετάλλου...
Νίκος Π.© 2008
τις παράξενες της ψυχής μου βουνοκορφές,
απάτητα όνειρα συνάντησα,
θλίψη σε μορφή θύελλας
και πόνο σε κυκλική διάταξη..
Οχυρωμένος στα πρέπει μου,
απ'τα ανέφικτα όνειρά μου
σε μια κόχη του νου μου λιποτάκτησα
μ'αράχνης ιστούς τα ύφανα
και Θεϊκής παρέμβασης
ελατήρια προκάλεσα...
Με στομωμένη λεπίδα
τις πληγές μου αναστόμωσα
όχι για να επουλώσω
την στιγμιαία μου αδυναμία,
μα για να διευρύνω τους πόνους
που η απουσία σου προκάλεσε..
Κάθε πρωί ισσοροπώ στην απόγνωση
αναμοχλεύοντας τις ληγμένες παρωδίες
σαν μελωδός χωρίς μοτίβα..
Mα το βράδυ σαν έρθει αμελώς,
αιχμαλωτίζονται οι λέξεις στα χείλη μου
και σε χρόνο ανύποπτο,
γυρνούν αντίστροφα οι λεπτοδείχτες
της μιας ουράνιας ολοκλήρωσης..
Αβίωτο το παρελθόν μου
και το μέλλον της ψυχής μου
-σε χρόνο ανύποπτο-
θα'χει την γεύση του μετάλλου...
Νίκος Π.© 2008