Σαν Παλίρροια Ανοιξιάτικου Έρωτα..

Στις μικρές της νύχτας ώρες,
Τότε που οι σιγαλιές,
σμίγουν με της φωτιάς το τριζοβόλημα
και ταξιδεύουν τα όνειρα,
και θεριέυουν οι καϋμοί
και ψιχάλες γίνονται τα δάκρυα
διαπερνώντας την ψυχή της άνοιξης
εκεί ξεκίνησα ένα μικρό ταξίδι..

Εκεί,
μέσα στην τόση ομορφιά,
που τις προσδοκίες μου αλλοτρίωνε
και των φτωχών μου συνειρμών
μεγένθυνε τις απώλειες,
εκεί,
ένα βράδυ του Νοέμβρη
φύτεψα ένα μικρό όνειρο..

Έχτισα στον κορμό του
τις αδυναμίες της ψυχής μου..
Στις ανεκπλήρωτες επιθυμίες,
φύλλα πρώϊμα βλάστησαν
και οι προσδοκίες μου νοτίστικαν
σαν παλίρροια ανοιξιάτικου έρωτα..

Τότε,
οι γκρίζες στάχτες έγιναν ευχές,
η θλίψη έγινε τραγούδι γέννησης
και οι χτίστες του κόσμου
έπιασαν πάλι τις αξίνες..

Ένα μικρό περαστικό αστέρι στάθηκε
και απλώνοντας την γλυκιά του θαμπάδα
μέχρι τα πέρατα της πλάσης,
σου χαμογέλασε....

Νίκος Π.