Eρωτικό VI

Δεν ξέρω τ'όνομά σου,
ούτε να το μάθω θέλω..
Μη μου μιλήσεις για σένα,
μήτε για τον τόπο σου,
μόνο έλα πάλι απόψε...

Την αρμονία του κορμιού σου,
να γευτώ θέλω..
Τους πύρινούς σου κάλυκες,
ηδονικά να αγκαλιάσω,
και να καώ γοερά μέσα τους...

Της ακόρεστης δίψας μου,
-καταμεσίς στο βρεγμένο δάπεδο-,
να αισθανθώ την ολοκλήρωση
και στην οδύνη του πάθους σου,
ενστικτωδώς να κυλιστώ..

Να ρουφήξω στάλα-στάλα,
απ'τις πηγής σου το νέκταρ
και στις υγρες νύχτες,
να στήσει το φεγγάρι
τρελό χορό με τις αισθήσεις μου...

Τούτο το κολαστήριο,
τον ύπνο μου βασανίζει κάθε βράδυ
και τα διψασμένα,
για έρωτα χειλη μου
ταξιδεύουν,
στην έρημο του κορμιού σου..

Το πρωί σαν ξυπνώ,
την ανασαιμιά σου,
μυρίζω στην κάμαρα..
Τα σημάδια τ'ονείρου μου,
στα ιδρωμένα μου σεντόνια αγγίζω
και τo ίχνoς απ'τα χείλη σου,
στον σπασμένο μου καθρέφτη...


Νίκος Π. 25-2-07