Aγγελτήριο Ειδήσεων....

Ανοιξα πάλι την εφημερίδα
όχι γιατί ήθελα να μάθω τα νέα,
αλλά γιατί και πάλι η συνήθεια
με πήρε απ'το χέρι,
έγινε ένα με την εξάρτησή μου
και με οδήγησε πάλι στην υποτροπή..

Το διάβασμα των ειδήσεων,
αποκούμπι στις ανάγκες
που μόνο η συνήθειά μου,
έξω από την λογική μου γεννά...

"Σε Πύρινο κλοιό η χώρα"
κι εγώ σβυσμένος σαν παλιά φωτοβολίδα,
ακροβατώ παραστάτης,
μεταξύ ενός σκοτεινού γραφείου,
της δασικής υπηρεσίας
και μιας μικρής έπαυλης,
που ο εργολάβος κρυφά πουλά
σε τιμή ευκαιρίας,
με τον αέρα του δάσους
κλεισμένο αεροστεγώς,
μέσα σε πολύχρωμα μπουκάλια....

"Απεργία για το εργατικό ατύχημα"
και γύρω μου μύρισε καμμένο
απ'τα δυό νεανικά κορμιά,
που τον μόχθο είχαν για πινάκιο
και αντί αποδοχές,
εισέπραξαν μισθούς ενός μέτρου βάθος
κι ένα παράσημο "τιμής ένεκεν",
απ'αυτούς που τον πόνο κάνουνε ομόλογα
και τις ψυχές μας άρτιους αριθμούς...

"Έπαυσε ποινική δίωξη, λόγω παραγραφής"
και η ατμόσφαιρα μύρισε σαπίλα,
μέσα στην τόση συνάφεια λόγων,
πλάι στην ασυνέπεια των έργων
που πάντα μένουν ατέλειωτα,
σαν τα άχτιστα γεφύρια
στις μέρες των καταιγίδων...

"Δριμεία κριτική στην κυβέρνηση"
και ξάφνου χαμογέλασα
γιατί ξανάρχισα ανάποδα να εξηγώ
την πίστωση που η ζωή μου παρέχει
σαν σφίγγω στα δάχτυλα την "δημοκρατία"
και με βήμα άκαμπτης παρέλασης
τρυπώ ηδονικά,
τα πλαστικά καπάκια της ψηφοδόχου
βυθίζοντας τον σφραγισμένο φάκελλο
βαθειά στην καρδιά της..


"Στο έλεος της τύχης τα νοσοκομεία",
και τότε πάλι έκλαψα...
Αμαλία, Ειρήνη, Αχμέτ, Λία, Δέσποινα,
Βασίλη, Κώστα, Μαρία, Λευτέρη,
λυπάμαι για την αλήθεια που μας έκρυψαν..
Δεν είναι η τύχη αυτή,
που το έλεός της ζητάμε..
Είναι η μέθοδος της εξάρτησης,
που στην παραδοχή του ανέφικτου
και στη αέναη περιρρέουσα ανοησία
μας μετατρέπουν σ' αποσταμένους διαβάτες,
επαίτες του καθήκοντος,
αιώνιους δεσμώτες της παράνοιας...

Κλείνω την εφημερίδα...
Δεν βαρυγκόμησα,
που τα δάχτυλά μου μαύρισαν απ'το μελάνι,
μα για την ψυχή μου
που σκοτείνιασε από θλίψη...


Νίκος Π. 18-7-07