Ευτελείς Εμπνεύσεις..

Κρατώντας ένα σβυσμένο όνειρο
σφιχτά μέσα στην χούφτα μου,
για χρόνια ονειροπολούσα,
στις λευκές νύχτες της απόγνωσης..

Στα μάτια μου,
δυό δάκρυα έπαιζαν κρυφτό
και στην στιλπνότητα του καθρέφτη μου,
γλυστρούσαν ολομόναχες
οι επιθυμίες μου...

Δυό διχασμένες ελπίδες,
στο περιθώριο μιας αδιόρατης θλίψης,
-ανάμεσα στο προσιτό και τ'ανέφικτο-
συμπιέζονταν άλλοτε από τετριμμένους μύθους
και άλλοτε από φτηνές τραγωδίες..

Και οι λευκές νύχτες ξυπνούσαν
και ουρλιάζοντας σαν φτωχές πόρνες,
μετρούσαν τα κέρδη της βραδυάς
σκίζοντας τους φτηνούς τους στηθόδεσμους...

Κι ύστερα,

άνοιγα τα χέρια μου
τα όνειρα ν'αλλάξω με ευχές,
και τότε,

τα έχανα πάλι όλα..

Τα όνειρα πετούσαν κουρνιαχτός
κι οι ευχές στεγνώνανε,
ανίσχυρες στη σκόνη
και στις ευτελείς εμπνεύσεις,
μιας εποχής που με ξερνά αδιάκοπα...


Νίκος Π. 2008