Monday, December 24, 2007

Γενεσης Εγκώμιον..




Στο λίκνο σου μικρέ μου Χριστέ,
καταθέτω σεπτά το αποταμίευμα της ψυχής μου
και δυό απ'τα δάκρυά μου που κύλησαν,
σπονδή στις καταλυτικές προδοσίες
που κάποιοι εξυφαίνουν
χιλιάδες χρόνια τώρα,
για το μέλλον σου...

Για την οικονομία των λέξεων
που σεμνά δίδαξες..
Για η γέννησή σου,
που ταιριάζει στους καιρούς μας
με την απολυτήρια σταύρωση..
Γι αυτούς,
που αενάως χαράζοντας ομόκεντρους κύκλους
απομακρύνοντας τις διδαχές σου
πλουτίζουν επί ματαίω,
τις πηγές των μεροληπτούντων...

Συντετριμμένος μικρέ μου Χριστέ
αφήνω πίσω μου,
τους ανοιχτούς λογαριασμούς της αφέλειας,
τους μανδύες της εμπάθειας
μεθοδικά ταξινομώ σε θημωνιές,
προσεγγίζω την αλήθεια σου
και σε καλοσωρίζω σεμνά
στον κόσμο που μαζί σου
ονειρεύτηκα..


Νίκος Π. 24-12-07

Monday, December 3, 2007

Οι Εξισώσεις του δισταγμού...




Χτες το ξημέρωμα άγγιξα,
μια απ'τις πληγές της ψυχής σου
και δείλιασα,
μπρος στον πλούτο που επιμελώς έκρυβε
πίσω από ένα στρώμα υπόταξης
που στων χειλιών σου τις άκρες
φάνταζε ανυπόμονο...


Στων διαρρηγμένων προσδοκιών σου
τις συνεπείς υποχωρήσεις,
ανάμεσα στην χαρμολύπη
και την βεβιασμένη αντίσταση
ένα σπόρο οικίωσης φύτεψα
και αντλώντας τις δροσοστάλες,
απ'των ματιών σου τα δάκρυα
πότιζα τις ακμές του..

Ξεθάρρεψε η φωνή σου,
η ψυχή σου απαλλάχτηκε
από τις εξισώσεις του δισταγμού
και του λυτρωμού σου το χαμόγελο
έπλασε μικρές βαρκούλες
ν'αρμενίζουν τα μικρά παιδιά..


Δεν έχουν τελειωμό
τούτες οι ουλές στη ψυχή,
που την ανάπλαση παραμερίζουν,
οδηγούν νωχελικά τις νύχτες μου
και της μοναδικής μου ανάσας
καθορίζουν το εύρος...

Νίκος Π. 4-12-07