Thursday, July 28, 2011

Έτσι μας έμαθαν....




Έτσι μας έμαθαν..


Να συγκεντρώνουμε αθέατα είδωλα,
πεσμένα φύλλα από δέντρα ανύπαρκτα,
προθέσεις αβέβαιες
και αισθήματα που ποτέ δεν μας ανήκαν..


Ηταν σα να'τρεχε η ζωή
κι εμείς ξοπίσω της,
να προσπαθούμε να σπείρουμε
κουκούλια μεταξιού,
μήπως και αλλάξουμε την ασκήμια της...


Μας αγκύλωναν,
οι ανεκπλήρωτες λαχτάρες,
τα ευτελή χαμόγελα
και η μυρουδιά τούτων των σφαγείων,
διέφθειρε την ψυχή μας...


Μας πάγωναν,
οι ατελεύτητοι δεσμοί,
τα πισθάγκωνα δεσμωτήρια
των εικονικών υποσχέσεων
και τα χνάρια μας χάναμε,
κάτω από ένα παχύ στρώμα γύμνιας..


Μας αφαιρούσαν,
την τελευταία ανάσα,
και εμείς ασθμαίνοντας,
τρέχαμε να σκεπάσουμε την γύμνια μας
μέσα σ'ενα λευκό πέπλο απάθειας...


Μας δίδασκαν,
με των χαλκευμένων ιδεών τις περιλήψεις,
των αβίαστων παραδοχών τις αυταπάτες
και εμείς γυρεύοντας τα στενά μας όρια,
αλλάζαμε το μέλλον μας,
μ'ενα ανεκπλήρωτο παρόν...


Μας πότιζαν,
με του άχρονου χρόνου την αδράνεια,
των εγγυήσεων τα πλαστά ρήματα,
-στα άλλοθί μας σκοινοβάτες-
και οι τυμβωρύχοι σκάλιζαν,
τα σαρκία των νεκρών ιδεών μας..


Έτσι μας έμαθαν..
Να σκεπάζουμε τις πληγές μας,
πάντα με μια νέα πληγή...


Νίκος Π. © 2011