Θυσία οι Λέξεις...
Θα κοιμηθώ
σε μια θάλλασα με λάθη,
μιας πολιτισμένης κοινωνίας
που ασφυκτιά,
σε μια θάλλασα με λάθη,
μιας πολιτισμένης κοινωνίας
που ασφυκτιά,
κάτω απ'το βάρος των εξελίξεων..
Θα χαιδέψω
τους βόστρυχους τις νύχτας
και στου μακρυνού της ορίζοντα
τις λευκές σελίδες,
θ'αρχίσω να ιχνογραφώ τα βήματά μου..
Θα φορέσω,
τα όνειρα κατάσαρκα,
θα ενδυθώ με επτά λευκούς μανδύες
και με το βλέμμα γεμάτο έξαψη
θα σκορπίζω τις κλωστές τους
στους ανέμους,
ανυμνώντας τις σιωπές μου..
Στη μνήμη μου οι θρήνοι,
ολοκληρώνοντας τον ανέκκλητο κύκλο τους
θα ισοπεδώνουν τις ατέλειες μου
και στους μικρούς βηματισμούς μου
θα προσθέτουν το χρώμα της αδράνειας..
Τα κύματα της σκέψης μου,
χορό θα στήσουν με την λήθη
και στον φτωχό μου προσδιορισμό,
κουρασμένα θα καταλαγιάσουν
τα δάκρυα που περίσσεψαν..
Στης εύγλωτης σελήνης την ευωδιά,
γλυκά σπαρταρούν
τ'αποσταμένα ακούσματα,
και αποκαμωμένα γέρνουν
στις αποφύσεις της νύχτας ...
Αιφνίδιες αστραπές
εισβάλλουν εντός μου
και στους λευκούς τοίχους,
αχνοφαίνεται η γλαυκή αναλαμπή
μιας νέας μήτρας..
Αιφνίδια βλέφαρα ανοίγουν
ρουφώντας τις γεωμετρίες
και μόνο ο χρόνος,
απομένει κλινήρης
πίσω από την εισβολή του ανέφικτου..
Ασύστολες οι γραφές,
και οι σιωπές αναίσχυντες..
Στο βωμό της ζωής,
επώδυνη θυσία οι λέξεις..
Νίκος Π. © 2008
Θα χαιδέψω
τους βόστρυχους τις νύχτας
και στου μακρυνού της ορίζοντα
τις λευκές σελίδες,
θ'αρχίσω να ιχνογραφώ τα βήματά μου..
Θα φορέσω,
τα όνειρα κατάσαρκα,
θα ενδυθώ με επτά λευκούς μανδύες
και με το βλέμμα γεμάτο έξαψη
θα σκορπίζω τις κλωστές τους
στους ανέμους,
ανυμνώντας τις σιωπές μου..
Στη μνήμη μου οι θρήνοι,
ολοκληρώνοντας τον ανέκκλητο κύκλο τους
θα ισοπεδώνουν τις ατέλειες μου
και στους μικρούς βηματισμούς μου
θα προσθέτουν το χρώμα της αδράνειας..
Τα κύματα της σκέψης μου,
χορό θα στήσουν με την λήθη
και στον φτωχό μου προσδιορισμό,
κουρασμένα θα καταλαγιάσουν
τα δάκρυα που περίσσεψαν..
Στης εύγλωτης σελήνης την ευωδιά,
γλυκά σπαρταρούν
τ'αποσταμένα ακούσματα,
και αποκαμωμένα γέρνουν
στις αποφύσεις της νύχτας ...
Αιφνίδιες αστραπές
εισβάλλουν εντός μου
και στους λευκούς τοίχους,
αχνοφαίνεται η γλαυκή αναλαμπή
μιας νέας μήτρας..
Αιφνίδια βλέφαρα ανοίγουν
ρουφώντας τις γεωμετρίες
και μόνο ο χρόνος,
απομένει κλινήρης
πίσω από την εισβολή του ανέφικτου..
Ασύστολες οι γραφές,
και οι σιωπές αναίσχυντες..
Στο βωμό της ζωής,
επώδυνη θυσία οι λέξεις..
Νίκος Π. © 2008