Wednesday, February 20, 2013

Όνειρο...




Πάλι απόψε,
με ξύπνησε ένα όνειρο...

Ήταν λέει ένα σκαρί 
αρματωμένο με αλήθειες..
Γι 'άλμπουρα είχε
της νύχτας τα μυστικά
και για πανιά,
όλων τις ξεχασμένες συνειδήσεις..

Ο καπετάνιος,
ήταν ίδιος ο Θεός..
Το πορφυρό του πανωφόρι 
στους μάταιους καιρούς ανέμιζε
και η ματιά του σκέτη φλόγα
έκαιγε χίλια κρίματα...
Μα εκείνος  μοίραζε  ρακί
σε ασημένιες τσάσκες...

Για πλήρωμα είχε ναύτες,
όλο αντριωσύνη, 
με τα ολόλευκα φτερά τους
ν'ακτινοβολούν στον ολόλαμπρο ήλιο
και τις ορθάνοιχτες πληγές
καλά κρυμμένες...

Ένας παπαγάλος,
με χρώματα πλουμιστά
βαρετά μονολογούσε...
Θάνατος, θάνατος....

Με κάλεσε ζεστή φωνή,
σαν των σειρήνων του Οδυσσέα,
-ο καλεστής ατόφιος άγγελος-
μα δίστασα...

Σφάλισα τα μάτια μου στην παρένθεση,
ξύπνησα την νύχτα με την ανάσα μου,
μύρισα τ'αλάτι της γης,
και κύλησα έξω από τ'όνειρο...

Νίκος Π.© 2013

Sunday, February 17, 2013

Αδιάκοπα...



Έτσι μάθανε κάποιοι τ'όνομά τους....

Μέσα από πληρωμένα στεφάνια,
κίβδηλες καταχτήσεις
δολερές αποκοτιές 
κι αγορασμένους έρωτες...

Άβουλα λούτρινα παιχνίδια
στις άπληστες παλάμες των χειραγωγών...

Τα δάχτυλα που υψώνονται...
τα σκισμένα βλέφαρα
τα λάγνα βλέμματα
οι κάλπικες λέξεις..

Στου πυρετού μου τα σκασμένα χείλη
παραλήρημα....

Αδιάκοπα,
οι μαύρες ψυχές
με λευκές μάσκες μετουσιώνονται...

Νίκος Π.© 2013

Friday, February 15, 2013

Άτιτλο

Μετανιώνω,
που ξόδεψα τόσα ρήματα,
μέχρι να ενδώσω σε μία μετοχή....
Απών....

Νίκος Π.© 2013

Wednesday, February 13, 2013

Όταν σ'αντάμωσα
χωρούσες σε μια Λέξη....
Όταν χαμογέλασες, 
σε Όλες.....

Νίκος Π.© 2013