Αδιάκοπα...

Έτσι μάθανε κάποιοι τ'όνομά τους....

Μέσα από πληρωμένα στεφάνια,
κίβδηλες καταχτήσεις
δολερές αποκοτιές 
κι αγορασμένους έρωτες...

Άβουλα λούτρινα παιχνίδια
στις άπληστες παλάμες των χειραγωγών...

Τα δάχτυλα που υψώνονται...
τα σκισμένα βλέφαρα
τα λάγνα βλέμματα
οι κάλπικες λέξεις..

Στου πυρετού μου τα σκασμένα χείλη
παραλήρημα....

Αδιάκοπα,
οι μαύρες ψυχές
με λευκές μάσκες μετουσιώνονται...

Νίκος Π.© 2013