Wednesday, June 6, 2007

Χαικού XLIV ( Tων Απολήξεων..)




Αχνές φιγούρες,
στο μέσον του τοπίου
εκτός σχεδίου...

**

Ασαφείς σκιές
τριγυρνούν στα ερείπια
οι παλιοί φίλοι..

**

Δεν ανασαίνω..
Στοιχιώσανε εντός μου
οι απουσίες...

**

Στο λεύκωμά σου
τελευταίες σελίδες..
Ακατέργαστες...

**

Άφιλων καιρός..
Σε μοιραία τρίστρατα
περαματάρης..

Nίκος Π. 6-6-07

11 comments:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Δάσκαλε,
χαλάρωσαν οι νευρικές μου ...απολήξεις με τους στίχους σου τους μαγικούς, που φτάνυν στα μύχια της ψυχής, αλλά και το κιτρινοπράσινο της εικόνας σου.
Πες μου πως είναι δικό σου δημιούργημα....να ζηλέψω...
Εγώ ζωγάαφίζω με λάδια.

Γλαρένιες αγκαλιές

ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ said...

Σε ευχαριστώ Γλαρένια μου, μα δυστυχώς η απίστευτη αυτή εικόνα δεν είναι δική μου...
Δανεισμένη είναι από τον αχανή χώρο του διαδικτύου...
Θα'θελα να δω έργα σου...

Την καλημέρα μου και ανταποδίδω τις αγκαλιές....

Μαρω_Κ said...

Kαλησπέρα,
Είπατε :

"Αφιλων καιρός
Σε μοιραία τρίστρατα
περαματάρης.."

Στην ψυχή μου κατευθείαν.

Σας ευχαριστώ.

Να το δανειστώ;

ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ said...

Αλίμονο Μάρω...
Και το ρωτάτε??

Εγώ σας ευχαριστώ.....

Την καλησπέρα μου!!!

Κωνσταντίνος Α. Ζώκος said...

Η Αμαλία έγινε αιτία και διόρθωσα την πορεία μου. Όπως ο Διας και οι άλλοι πλανήτες διορθώνουν τις πορείες των διαστημοσυσκευών. Βρέθηκα να αφουγκράζομαι, έστω και για λίγο, τις ευαισθησίες σου. Σ' ευχαριστώ που το επέτρεψες. Θα επιστρέφω.

ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ said...

Σας ευχαριστώ πολύ για το ευγενικό σας σχόλιο Κωνσταντίνε!
Μακάρι να'ταν αλλοιώς τα πράγματα και να μην αφουγκραζόμαστε τα πράγματα μέσα από πικρά γεγονότα που προκαλλούν τις ψυχές μας..
Μακάρι η Αμαλία να ζούσε και να διορθώναμε όλοι τις πορείες μας με πυξίδα την ίδια τη ζωή...
Την καλημέρα μου και με χαρά να σας ξεναγήσω...

hliaxtida said...

Eιμαι άσχετη..
δεν θα μπορεσω ποτέ
να γραψω έτσι..

(Τωρα αυτο θα μπορουσε να ήταν και χαϊκου!!!!!)χααα

Τάσος Ν. Καραμήτσος said...

Ξεχώρισα το:

Ασαφείς σκιές
τριγυρνούν στα ερείπια
οι παλιοί φίλοι..

Καλησπέρα

Κωνσταντίνος Α. Ζώκος said...

Νίκο, συνέχισε τους μετασχηματισμούς σου. Η πραγματικότητα καθώς περνάει μέσα από το νοητικό σου κόσκινο, φαίνεται τουλάχιστον πιο διεγερτική για διεύρυνση οριζόντων. Έτσι τουλάχιστον αισθάνομαι καθώς διαβάζω τους στίχους. Προς το παρόν αφήνομαι στο μαγικό χαλί τους. Θάθελα να μάθω την τεχνική των "χαϊκού".

ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ said...

Καλησπέρα Τάση!!
Σε ευχαριστώ πολύ..
Και εμένα αυτό μου άρεσε περισσότερο...

ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ said...

Συνεχίζω φίλε Κωνσταντίνε..
Δεν μπορώ, μα και δεν θέλω να κάνω αλλοιώς...
Στην διάθεσή σου για ότι θές αγαπητέ φίλε!!!
Την Καλησπέρα μου και τους χαιρετισμούς μου από το μακρυνό Lillestrom....