Tuesday, August 28, 2007

Τι στο Διάβολο Είμαστε Τελικά???




Καλημέρα φίλες και φίλοι της Μπλογκόσφαιρας...


Σήμερα θα ξεφύγω και από τα συνήθη πρότυπα του χώρου μου και από την ποιητική προσέγγιση των γεγονότων γιατί δεν αντέχω πια...

Σκάω και οφείλω πρώτα να μουντζώσω τον εαυτό μου για την κατάντια στην οποία φέραμε τον τόπο μας...
Να με συμπαθάτε για το ύφος μου, μα πραγματικά αναρωτιέμαι τι στο διάολο φάρα είμαστε..

Από την μια, ξεπαστρεύουμε τον τόπο μας με συνοπτικές διαδικασίες, είτε από αμέλεια είτε από πρόθεση αφήνοντας στο έλεος του θεού έμψυχα και άψυχα και από την άλλη, όταν γίνεται μαραθώνιος στην TV για να μαζευτεί χρηματικό ποσόν για κάποιο κοινωνικό σκοπό, χτυπάμε κόκκινο προσφέροντας απίστευτα ποσά που όμοιά τους δεν υπάρχουν...

Από την μία, λοιδωρούμε και κατακεραυνώνουμε τον κρατικό μηχανισμό που μόνιμα είναι απών, το κράτος που τις λέξεις πρόνοια, ασφάλεια και νοιάξιμο τις έχει εξαφανίσει από το λεξιλόγιό του και από την άλλη, σαν αγέλη τους ξαναδίνουμε εντολή να συνεχίσουν αυτό που κάνουν...

Από την μία βρίζουμε αυτούς που χτίζουνε σε καμένες και αποχαρακτηρισμένες δασικές εκτάσεις τις βιλίτσες τους και από την άλλη, είμαστε οι περισσότεροι έτοιμοι να κάνουμε το ίδιο σε πρώτη ευκαιρία...
Εμείς είμαστε που βρίζουμε τα κανάλια για τα κάθε είδους ανόητα Reality Shows και οι ίδιοι στριμοχνώμαστε στους προθαλάμους των εταιριών παραγωγής για να παίξουν τα παιδιά μας σε τούτες τις μαλακίες μπας και προβληθούμε, μπας και μας δει ο γείτονας για να ζηλέψει.......

Εμείς είμαστε που επιτρέψαμε στα κανάλια και τους δημοσιογράφους να υποκαταστήσουν το κράτος και τις λειτουργίες του....

Και μετά μιλάμε για σχεδιασμό εκτάκτων αναγκών και κοινωνία που θα λειτουργήσει σαν αλυσίδα.....

Μα πως θα γίνει αυτό, όταν ο καθένας από εμάς βγάζει την ουρά του απ'έξω και φροντίζει μόνο να ασκεί κριτική??
Από την άλλη μεριά όμως, η εγωκεντρικές εξουσίες τα τελευταία χρόνια, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο στους πολίτες να πάρουν πρωτοβουλίες...
Βασιζόμασταν κάποτε σε κάποια μικρά κόμματα αντιεξουσιαστικά, τα οποία αποδείχθηκαν πολύ λίγα τελικά για να υποκαταστήσουν την νιρβάνα που μας περιβάλλει γιατί αλλάξανε πλεύση..
Από το πουκαμισάκι και το τζήν, το γυρίσαμε στο Armani κοστούμι και τα Prada και χεστήκαμε για όλα τ'αλλα...

Σταματήσαμε να καλλιεργούμε την γή μας (ευτυχώς όχι όλοι), να χτίζουμε σπίτια και μάντρες, να κάνουμε τους σερβιτόρους, να βοσκάμε τα ζωντανά μας, να καθαρίζουμε τους δρόμους, να δουλεύουμε στον τομέα καθαριότητας ενός δήμου, να αδειάζουμε βόθρους, να τρυγάμε, να μαζεύουμε ελιές, γιατί βρήκαμε τους οικονομικούς μετανάστες οι οποίοι με φτηνότερα μεροκάματα τα κάνουν όλα αυτά...

Στον τόπο μας, το μόνο που λειτουργεί καλά, είναι η βιομηχανία των Ειδώλων, το Star System....

Και εμείς καθόμαστε και αφομοιώνουμε ότι μαλακία μας πουνε από την τηλεόραση...

Και τόσα ακόμα....
Και τόσες πολλές οι ευθύνες όλων μας, που τελειωμό δεν έχουν...
.
Και έχουμε μάθει, όταν όλα καταλαγιάζουν στα αποκαϊδια, να σηκώνουμε τα χέρια ψηλά, να πετάμε ευθύνες δεξιά κι αριστερά και εμείς να ποιούμε την νήσσα και να παρακαλάμε τον Δημιουργό να μας σώσει....

Μπορώ να καταλάβω τον Πυρομανή, τον μανιακό, τον τρελλό, τον οικοπαιδοφάγο γείτονα, αυτόν που βάζει φωτιά στα ξερόχορτα για να γίνει νέο χορτάρι για τα ζωντανά του....

Δεν μπορώ να καταλάβω τον εμπρηστή που αμοίβεται γι'αυτό ή έχει οργανωμένο σχέδιο......
Όπως δεν μπορώ να καταλάβω και τον χούλιγκαν στο γήπεδο, τον απαράδεκτο οδηγό στην εθνική, τον πολίτη που αδειάζει τα σκουπίδια του στον δρόμο, τον εργολάβο που χτίζει στο ρέμα, τον άνθρωπο που αγοράζει αυτό το κτίσμα, τον πολιτικάντη που σπεκουλάρει ανελλιπώς...

Όλοι είμαστε υπεύθυνοι και κυρίως όσοι το Αντιλαμβάνονται, το σχολιάζουν, το αναλύουν, το κατακεραυνώνουν και μετά αράζουν και πάλι στην πολυθρόνα τους και "Αγρόν Ηγόραζον" με πρώτο εμένα!!!

Mπορώ να καταλάβω τους κουτούς, αυτούς που έχουν μειωμένη αντίληψη, τους απίθανους τύπους που νοιάζονται μόνο τι καιρό θα'χει στην Μύκονο μη τυχόν και χάσουν το Αfter τους, αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς αυτοί είναι λίγοι....

Δεν μπορώ όμως να καταλάβω τους πολλούς..
Όλους εμάς...

Και φοβάμαι πως είναι πολύ αργά να συνέλθουμε...
Έχουμε την ομορφότερη χώρα του κόσμου και επιλέγουμε τους πλέον ανίκανους να διαχειριστούν τις τύχες της....

Η Μερική μας αφασία, τείνει να γίνει Μόνιμη Βλάβη...

Και τι έγινε που το παραδέχομαι?? Και εγώ το ίδιο είμαι...

Κοινωνία, είμαι ο καθρέφτης σου...

Ασύμμετρη απειλή και μαλακίες....

Γιατί δεν λέμε Ασσύμετρη ανικανότητα να είμαστε μέσα??

Τελικά, ούτε εμένα πια μπορώ να καταλάβω....
Οφείλουμε να εκπαιδευτούμε...
Οφείλουμε επιτέλους να μάθουμε...

Με όποιο κόστος...
Αλλά χρειαζόμαστε μια εντελώς καινούργια αρχή!!!!


Καλημέρα (όσο καλή μπορεί να είναι η κάθε τέτοια επόμενη μέρα) ...


Νίκος Π. Περάκης

10 comments:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Αν σου πω πως δάκρυσα, θα θεωρηθώ κόλακας
Αν σου πω τί πιστεύω πως είμαστε, θα θεωρηθώ ρατσίστρια
Ας περιοριστώ σε τούτο μόνον.
Είμεθα ασύμμετροι μαλάκες που εν τέλει είμαστε άξιοι της μοίρας μας, γιατί την αφήσαμε βορά στις ορέξεις του κάθε εγωκεντρικού, κομπλεξικού, φιλόδοξου και αδιάφορου πολιτικού.
Πιθηκίζουμε αντιγράφοντας παντός είδους αμερικανισμούς.
Θρασύδειλοι, αυτάρεσκοι, εγωϊστές και εγωπαθείς, που προσφέρουμε μόνον για δημιουργία εντυπώσεων, δίκην της ό,ποιας προβολής μας

Γλαρένια δάκρυα

ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ said...

Τα'πες όλα Γλαρένια μου...
Συμπλήρωσες το κομμάτι που έλειπε στο παζλ των κοσμητικών επιθέτων που μας αξίζουν...
Την αγάπη μου....

Zaphod said...

Σωστός.

Και δεν ξέρεις πόσοι κάθονταν στο καφενείο όταν το χωριό τους έπαιρνε φωτιά και λέγανε "το κράτος οφείλει" και μπλα μπλα μπλα... Ή πόσοι "αναξιοπαθούντες" βρήκαν ευκαιρία να τσιμπήσουν τα τρία χιλιάρικα...

Τέτοιοι είμαστε, τέτοιες ηγεσίες (;) μας αξίζουν....

Τάσος Ν. Καραμήτσος said...

Εκφράζεις και τις δικές μου σκέψεις
Ιδιαίτερα στο θέμα της αυτοκριτικής
Την Καλησπέρα μου

doctor said...

Προσυπογράφω.

Οι φωτιές ξεχάστηκαν ήδη...

Από την σημερινή Καθημερινή και τον Πάσχο Μανδραβέλη:


Μια κοινωνία χρυσόψαρο;


Ολα καλά κι όλα ωραία, λοιπόν! Μεταφερόμενοι οπαδοί, πλαστικές σημαίες, λόγια ωραία στο μπαλκόνι, παροχολογία και ψίθυροι για μυστικά γκάλοπ. Μια προεκλογική περίοδος σαν όλες τις άλλες. Αλήθεια: πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα, αν δεν υπήρχαν 66 νεκροί και η η μισή χώρα καμένη;

Τι θυμηθήκαμε τώρα! Οι δύο εβδομάδες που πέρασαν από τις φονικές πυρκαγιές του καλοκαιριού, για τον πολιτικο-δημοσιογραφικό χρόνο είναι αιώνας. Μεσολάβησαν βλέπετε τόσα σημαντικά γεγονότα: η υποψηφιότητα της Φώφης και η απόρριψή της από τον Αρειο Πάγο, το «ντιμπέιτ», οι ομιλίες και οι συνεντεύξεις στη Θεσσαλονίκη, το δίλημμα της αυτοδυναμίας, και το λεμόνι του κ. Καρατζαφέρη.

Οι συζητήσεις γύρισαν στον χώρο του εικονικού: «ήταν νευρικός ο κ. Καραμανλής στο ντιμπέιτ κι άνετος στη συνέντευξη Τύπου της Θεσσαλονίκης». «Ηταν καλύτερος ο κ. Παπανδρέου το 2007 απʼ ό,τι το 2004, αλλά δεν έκανε την ανατροπή». «Τις εντυπώσεις κέρδισε ο κ. Αλαβάνος με τη συνηγορία των νέων που τους έλεγαν ταραξίες...».

Λένε ότι τα χρυσόψαρα έχουν στιγμιαία μνήμη. Το αυτό πρέπει να ισχύει και για τη χώρα μας. Ή έστω για το «πολιτικο-δημοσιογραφικό πηγαδάκι» πέριξ του ιστορικού κέντρου των Αθηνών. Εκεί, τα θαύματα (όπως και οι καταστροφές) κρατούν τρεις μέρες. Οσο υπάρχουν δραματικές σκηνές για να δείχνει σε ζωντανή μετάδοση η τηλεόραση.

Δεν είναι τυχαίο ότι από τις πενήντα ερωτήσεις που έγιναν στον πρωθυπουργό, κατά τη διάρκεια της κυριακάτικης συνέντευξης Τύπου, τρεισήμισι μόνο αφορούσαν τις πυρκαγιές. Προφανώς, μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει αν ο κ. Καραμανλής θα έχει τρίτη θητεία στην περίπτωση που κερδίσει τις εκλογές, ή αν παραιτηθεί στην περίπτωση που χάσει.

Το ενδιαφέρον δε για τη μετεκλογική τύχη του κ. Γιώργου Παπανδρέου κορυφώθηκε στη δική του κυριακάτικη συνέντευξη Τύπου. Υπήρξαν έξι αγωνιώδεις απορίες για πιθανή παραίτησή του στην περίπτωση ήττας, σε σύνολο 45 ερωτήσεων!

Αν, δηλαδή, θέλαμε να ποσοτικοποιήσουμε τα ενδιαφέροντα της ελληνικής δημοσιογραφίας θα λέγαμε ότι τα ελληνικά ΜΜΕ ασχολούνται με τις πυρκαγιές κατά 7% και με τη μετεκλογική τύχη του κ. Παπανδρέου κατά 13,3%!

Ταυτίζονται, όμως, τα ενδιαφέροντα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης με εκείνα των πελατών τους, δηλαδή των Eλλήνων πολιτών; Αν κρίνουμε από την εκτίμηση που ο ελληνικός λαός τρέφει στα δελτία «ειδήσεων» -και στην ελληνική δημοσιογραφία συνολικά- μάλλον όχι.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 11.9.2007

http://www.medium.gr/articles/118950143112678.shtml

doctor said...

Ζητώ συγνώμη για την άσχετη δημοσίευση, αλλά νομίζω ότι είναι για καλό σκοπό και είναι πιθανόν να ενδιαφέρει κάποιους:

ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2007 ΣΤΟ ΑΛΣΟΣ ΒΕΪΚΟΥ

Καθαρισμός του άλσους Βεϊκου από ξερόχορτα και σκουπίδια
Την Κυριακή 23/9/2007, στο άλσος Βεϊκου θα συνεχίσουμε αυτό που ξεκινήσαμε (και δεν θα σταματήσουμε ποτέ).

Θα συνεχίσουμε διότι η πρώτη μας κίνηση δεν ήταν μια σπασμωδική αντίδραση απέναντι στις εικόνες των πυρκαγιών της Πελοποννήσου και της Εύβοιας.

Θα συνεχίσουμε διότι αυτές οι φωτιές ήταν απλά η σταγόνα για να ξεχειλίσει το ποτήρι.

Η ώρα είναι κάπως ελεύθερη, νομίζω όμως ότι όσο πιο πρωί πάμε, τόσο πιο πολύ θα αποδώσουμε.

Από τις 8 και μετά είναι καλά.

Βασικά ο καθένας έρχεται όποτε θέλει και κάθεται όσο θέλει.

Σχετικά με τον τρόπο πρόσβασης και τα υλικά/εργαλεία που μπορεί να φέρει κανείς, στα προηγούμενα ποστ υπάρχουν χρήσιμες πληροφορίες.

Θα έχουμε σίγουρα ένα χορτοκοπτικό, αυτό του φίλου μου του Μίλτου, το οποίο το Σάββατο τα πήγε περίφημα αν και είχε να αντιμετωπίσει πολύ πυκνά και πολύ ψηλά χόρτα.

doctor

23/9/2007 ΣΤΟ ΑΛΣΟΣ ΒΕΪΚΟΥ

ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ said...

Ευχαριστώ φίλε zaphod για την σκέψη σου...
Έτσι ακριβώς είναι....
Εκ του ασφαλούς όλοι μας...
Δυστυχώς....

ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ said...

Να'σαι καλά φίλε Τάσο!!
Η Αλήθεια είναι, πως στην αυτοκριτική θέλουμε λίγη δουλειά ακόμα...
Την καλησπέρα μου...

ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ said...

Φίλε doctor, καθόλου άσχετες οι δημοσιεύσεις σου....
Ιδιαίτερα μέσα στο θέμα θα'λεγα και ακόμα πιο επίκαιρες τώρα που σβύσανε οι τηλεοπτικοί προβολείς...

Μακάρι να συνεχίσουμε όλοι, ο καθένας από το μετερίζι του...

Την καλησπέρα μου και σ'ευχαριστώ...

Anonymous said...

υπέροχη υποβάλει, πολύ κατατοπιστική. Αναρωτιέμαι γιατί το αντίθετο εμπειρογνώμονες του τομέα αυτού δεν παρατηρούν αυτό. Θα πρέπει να συνεχίσετε το γράψιμό σας. Είμαι σίγουρος, έχετε μια τεράστια βάση των αναγνωστών ήδη!