Thursday, January 15, 2009

Με νύχτα χρωμάτισες τον Ήλιο μου..




Σε κοίταξα όπως γαλήνια αποκοιμήθηκες
στης λήθης την ακύμαντη νηνεμία
με τα μαλλιά σου χρυσοκίτρινα στάχυα
και τότε,
είπα να πλάσω ένα στίχο...

Δοκίμασα να γράψω Αγάπη,
μα Απάτη βγήκε στο λευκό χαρτί....

Γλυκιά κι ηδονική η μορφή σου,
μ'ενα χαμόγελο στ'ακροχείλι σου
σαν της ψυχής τις προσμονές
κι είπα να σε ζωγραφίσω...

Πήρα τους χρωστήρες της καρδιάς μου,
χρώματα απ την παλέτα του θεού,
μα ένας μόνο μαύρος κύκλος χαράχτηκε..

Το μολύβι στ'άψυχο χαρτί
καμπύλες κάνει,
λέξεις αρνείται να μπολιάσει,
τις εικόνες ξερνά αδιάκοπα
και πλάθει σχήματα που μοιάζουν με φωτιές...

Να, κοίτα...
Ασύμμετρα σχήματα,
πάνω σε ατελή αισθήματα,
μέσα σε γυάλινα περιβλήματα,
πίσω από ανόητες προθέσεις...

Κάτι δήθεν βγαίνουν στην μια άκρη...
κάτι μπορεί σε μια άλλη,
κι ένα σπουδαίο όνειρο,
ξεφτισμένο πια,
ζητά ν'αλλάξει σελίδα....

Είπα να φτιάξω ένα λουλούδι,
με την ανάσα μου να το ζωντανέψω
και να το προσφέρω σπονδή στις θύμησες,
μα μόνο γραμμές βγαίνουν....

Μικρές τεθλασμένες γραμμές,
όλες ατέλειωτες, όλες μισές
και γίνομαι τόσο μικρός,
που χωρώ ολόκληρος μέσα σ'ενα μου δάκρυ...

Είπα να φτιάξω μια θάλασσα,
που να ταξιδέψει την μελαγχολία μου,
μα άπλωσες πάλι την σκιά σου
και με νύχτα χρωμάτισες τον ήλιο μου...

Το Ήλιο που'χα χαρίσει στη ψυχή σου....

Νίκος Π. 17-1-08

4 comments:

Anonymous said...

τα λογια σου μαγευουν την σελιδα

Anonymous said...

τα λογια σου μαγευουν την σελιδα

ΜΑΡΙΑ Ρ. said...

Πάντα τρυφερός
ακόμα και στην διάχυτη
μελαγχολία σου

καλημέρα Νίκο μου

Anonymous said...

Νίκο, γράφεις πολύ όμορφα. Και είσαι και πολύ ωραίος άνθρωπος. Πλέον θα σε διαβάζω συνέχεια.