Των Ρηγάδων η Πορφύρα...
Εγώ δεν είμαι Ποιητής,
δεν είμαι καν, ενός στίχου ο ήχος..
Eίμαι της φτωχικής συγκομιδής ο καρπός,
του μεγάλου παζαριού το βουητό,
της μέλισσας το τσίμπημα
στον γλυκό καρπό της ανεμώνας...
Είμαι του καθρέφτη σου η θαμπάδα,
-που τα υγρά πρωινά-
με τον ύπνο στα βλέφαρα ριγεί
και μεγαλοπρεπώς απλώνει
τις τεθλασμένες του σκιές
στο γλυκό πρόσωπό σου..
Είμαι του πανηγυριού το κάλεσμα,
της μικρής βαρκούλας
ο ανύποπτος κυματισμός..
Στο σανίδι, τελευταίος παλιάτσος,
με το δάκρυ μου καλά κρυμμένο,
πίσω από ένα παχύ στρώμα πένθους...
Όχι,
Δεν είμαι του κόσμου ο δημιουργός,
ούτε καν η μαριονέτα του..
Μη με ρωτάς τι είμαι..
Είμαι αυτός που τις στιγμές σου εξημερώνει
και με το σιγανό μου τραγούδι,
σε ντύνω με των Ρηγάδων την πορφύρα...
Νίκος Π. © 2007
(Απόσπασμα από το βιβλίο "Dark Performances" Εκδόσεις "Συμπαντικές Διαδρομές", 2007 )
2 comments:
Κι όμως αυτό ακριβώς είναι να είσαι Ποιητής... Δυστυχώς όμως έχουν διαστρεβλωθεί και φτηνύνει τόσο όλα στην εποχή μας ώστε ο ίδιος ο Ποιητής ν' αναγκάζεται ίσως
ν΄ αρνείται την ιδιότητά του γιατί όχι μόνο είναι ασήκωτο το βάρος της ευθύνης πια αλλά και γιατί οι περισσότεροι γύρω μας πιέζουν τα χέρια τους πεισματικά πάνω στ΄αυτιά τους, αρνούμενοι ν' ακούσουν τις αλήθειες που έχει να πει ένας Ποιητής. ΄Ισως ξεγελώντας τους πως δεν είναι Ποιητής αλλά των Ρηγάδων η Πορφύρα, να πάψουν να φοβούνται και να κατεβάσουν τα χέρια επιτέλους για να δει ο καθένας την πραγματικότητα για τον εαυτό του. Πολύ όμορφο ποίημα, Νίκο. Με βάθος και θλίψη για την εποχή μας και το έργο αυτού που σκέφτεται, νιώθει, γράφει. Τα σέβη μου.
:):)
Κάτι μου θυμίζει αυτό!!:)
Καλημέρα Νίκο μου
Καλή Κυριακή!
Post a Comment