Ο έρωτας του κόσμου Πανωφόρι..

Τις ώρες των κρυφών απαντημών,

όταν οι φλέβες άταχτα χτυπούν

κυλώντας το καυτό τους αίμα

πάλλοντας ψυχές κι υγραίνοντας τις νύχτες

τότε οι καρδιές ξεγελούν τη λήθη του χρόνου,

τα κορμιά αναδύονται

και οι στίχοι εκπορθούν τις αποστάσεις..

Και όλα συμβαίνουν ξαφνικά ..

Όπως η μέλισσα βυζαίνει τους ανθούς,

όπως οι ήχοι σου κεντάνε μονοπάτια,

και μοιάζουν με μικρές δορκάδες

όταν στου έρωτα το κάλεσμα αναριγούν ...

Είναι όλα τούτα,

που οι στιγμές μας γενούν

και μοιάζουν με μικρού παιδιού χαμόγελο

σαν θα γυρνούν την πλάτη στις ευτελείς προθέσεις

και θ' ακονίζουνε με πάθος

της ψυχής τα στημόνια...

Και θα πάψουμε να εκλιπαρούμε τις νύχτες

να αποσιωπούν τους έρωτες

σε σκοτεινά κι ανήλιαγα σοκάκια

και στων φτηνών ξενοδοχείων τα σκεπάσματα,

δεν θ 'ακούγονται πια γυμνές λέξεις

αλλά στίχοι που ο έρωτας θα πλάθει..

Γιατί ο έρωτας,

δεν είναι της μιας δραχμής διαίσθηση,

δεν ταξιδεύει πρώτη θέση,

δεν κλείνει αγκύλες γύρω στη ψυχή

ούτε πουλά τις λέξεις του στα μικρά παζάρια...

Ο έρωτας φορά τον κόσμο πανωφόρι,

στις χαρμονές του δάκρυα γεννά,

στις λύπες του θεριεύει τις αισθήσεις

κρατά τον χρόνο απ' τις αιχμές του

και ταξιδεύει τα όνειρά μου

στα πιο απάτητα το νου σου μονοπάτια..

Νίκος Π. © 5-2-2010