Επί Πιστώσει......

Francois Boucher - Hercules and Omphale - 1735


Στον άλκιμο φαλλό σου, 
εκρυψες τις μυστικές λέξεις 
και διάτορος ξεχείλισες, 
γεμάτος  από σταγόνες ηδονής 
που ένα βράδυ γεύτηκες 
απ'των συλφίδων τα υπογάστρια...


Ύστερα ταξίδεψες στον έρωτα, 
περνώντας από πρησμένα στήθη 
- βίαιος περαματάρης - 
και στάθηκες να ξαποστάσεις 
στην σκιερή πλαγιά 
μιας εύκαρπης μήτρας..


Οι λέξεις σου, 
κυλούσαν έξω απ'την ορφάνια τους 
και απ'του φτωχού σοδιάσματος 
-π'ασθενούσε τα φύλλα απ'τα αγριοστάχυα-
λεηλάτησες τους έσχατους καρπούς 
επί πιστώσει..


Χίλιοι κόμποι ο ίδρως σου 
και στο ψεύτικο χαμόγελο της 
απαντούσες με τα δικά σου 
προσποιητά χαριεντίσματα 
και με δανεικές λέξεις απόγνωσης..


Δίστασες να δαμάσεις την ψυχή σου,
που βιάστηκε το Σ'αγαπώ να πει,
γλυστρώντας ανάμεσα από ένα κατακκόκινο κραγιόν
κι ένα φτηνό άρωμα που μύριζε μόνο νύχτα...


Την ώρα της κορύφωσης, 
όταν ο οργασμός σου 
συνταίριαξε με τ'αστραπόβροντα, 
όταν τα φώτα γίνανε βροχή 
κι ο πυκνός ορυζώνας, 
βάλτος αμαρτημάτων 
τότε,τράβηξες τα σκεπάσματα 
έκανες τις κραυγές σου ανασφάλειες 
και βυθίστηκες αύτανδρος 
στην ασάφεια...


Νίκος Π.© 2011