Wednesday, September 10, 2008

Μικρές Προθέσεις ΙΙΙ



I
Οχτώ, κι ακόμα να ξημερώσει..
Στον απέναντι τοίχο
κινούμενα τα όνειρα
παίζουν με το φύσημα τ'ανέμου
κι εγώ κρατώ στην αγκαλιά μου
το λυπημένο φθινόπωρο..

ΙΙ
Κέντησα στην ψυχή μου δυο λέξεις..
Σ'αγαπώ και μου έλειψες..
όμως δεν λάμπουν πια οι ήχοι τους,
κρυμμένες ασφαλώς,
πίσω απ'των αδρανών στιγμών
την φευγαλέα αποτύπωση..

ΙΙΙ
Στη μικρή αμμουδιά που ζωγράφιζα
χάθηκαν τα σημάδια των λέξεων
και η αδυσώπητη αλμύρα
κύλησε βαθειά στις ψυχές,
κρατώντας σφαλιστά τα χείλη μου
όπως τις λευκές σου σελίδες..
κι όλο μετατοπίζονται οι σκιές...

IV
Βγήκα στο σκοτάδι να ουρλιάξω
μα η φωνή μου μέθυσε..
Τυλιγμένος στο αιμάτινο σεντόνι μου,
έγειρα να φιλήσω τη νύχτα
κι αυτή μου χαμογέλασε..
Η βροχή της κύλησε απαλά
στης ψυχής μου τα ρείθρα
και το αιμάτινο σεντόνι μου
μύρισε ολόλευκη άνοιξη..

V
Επιτέλους ξημέρωσε
και είδα τις νεκρές μου πληγές
απαστράπτουσες...
Δυο ζευγάρια δάκρυα κυλούσανε
και τα γκρίζα είδωλα
πήραν το χρώμα της παρηγοριάς...

VI
Πάντα γυρνούν οι Άνοιξες το ξημέρωμα
όταν στα όνειρά σου,
απορρίπτεις τους χειμώνες...

Νίκος Π. © 2008

8 comments:

Μαρια Νικολαου said...

Δεν ξερω ποιο να πρωτοδιαλέξω αυτη τη φορα.
Ολα ειναι εξισου υπέροχα.
Ισως το πρώτο και τα αλλα να ακολουθουν..
Τα συγκεκριμένα πάντως ξεπερνούν ολα τα αλλα ..
Καλημερα
Φιλί :)

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ said...

Νίκο καλησπέρα...
*Πάντα γυρνούν οι Άνοιξες το ξημέρωμα
όταν στα όνειρά σου,
απορρίπτεις τους χειμώνες...*
Κι η απουσία εκεί μακρινή
διάφανη - αερινή
ξωτικό που στοίχιωσε
στο άδειο σου σεντόνι
έμεινε μόνον η σκιά
στον απέναντι τοίχο
ή μήπως ήταν το κλαδί
που τόφερνε κρυφά μέσ΄τη νυχτιά
ο άνεμος
και νόμιζες πως ήρθε πάλι *εκείνη*
Να είσαι πάντα καλά και να μας πηγαίνεις...*σ' άλλα ταξίδια*.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ

Δημήτρης said...

ας είναι ετούτο το φθινόπωρο
εκείνο που 'φώναξα'
εκείνο που'χω ανάγκη

Καλησπέρα, Νίκο.

fractal said...

Στα όνειρά μου απορίπτω τους χειμώνες. Πολές φορές μάλιστα η κάψα του καλοκαιριού,(στα όνειρά μου) με κάνει να ιδρώνω . Μα στον ξύπνιο μου έρχονται οι χειμώνες, και παγώνω στο συναπάντημά τους.

ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ said...

Ηλιαχτίδα μου και πάλι σ'ευχαριστώ...

ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ said...

Kαλησπέρα Σοφία και να με συμπαθάτε για την μικρή απουσία, μα έπρεπε να λείψω..
Καμμιά φορά και οι απουσίες βοηθούν..
Σε ευχαριστώ...

ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ said...

Καλησπέρα Δημήρτη..
Χαίρομαι που σε βρίσκω εδώ...

ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ said...

Αγαπητέ Fractal, αυτή ακριβώς είναι και η δύναμη του ονείρου..
Να σε ταξιδεύει πέρα από την πραγματικότητα, έξω από αριθμημένες διαδικασίες, έξω από τον ανασφαλή ιδεατό κόσμο..
Να θυμάσαι, πως μετά από το πάγωμα πάντα έρχεται μια γλυκιά θαλπωρή στη ψυχή και ένα χαμόγελο ολόγιομο από αύριο..

Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου και χαίρομαι που ανακάλυψα τον χώρο σου...