Οδός Φυλής '67

Μέσα στους άγριους καιρούς,
και των μαγικών στιγμών το μυστήριο,
Πίσω από τελειωμένους ρεμβασμούς,
σαστισμένους στοχασμούς
και ατέλειωτους στίχους,
γνωρίσαμε τον έρωτα...

Δίπλα σ'ανέραστα κορίτσια
που χτυπούσαν τον καιρό
μ'αγριολούλουδα
Αμούστακα αγόρια,
ξοδεύαμε την νιότη μας
στου αγοραίου έρωτα τα καταφύγια...

Με άχαρες παραστάσεις
μια χούφτα άνοιξη ζητούσαμε,
τις φλόγες ενός άνηβου κορμιού να μερώσουμε,
της εφηβείας την ορμή να τιθασεύσουμε
και με κάμποσα λαθραία φιλιά στα χείλη
να μοιάζει μ'έρωτα το πλάσαμε...

Στης αύρας τις σιωπές
με ζεστές μα άχρωμες λέξεις
και με τα χνώτα της βροχής
τις ορμές μας ξεδιψάσαμε
και την ακοίμητη πνοή μας
με το εφηβικό τρεμούλιασμα στα χείλη
άφταστη σελήνη την ονομάσαμε...


Δεν ήταν χυδαίο,
μήτε βάναυσο...

Εξαγνισμός κορμιού σ'ονείρου λειψή αγάπη
και...
λίγη άβυσσο απ'την ψυχή μας κόστισε...

Νίκος Π.© 2009

(rewrited)