Thursday, April 2, 2009

Του Αποσπερίτη....



Έσταξε πάλι απόψε η νύχτα,
και η θλίψη μοίρασε
σε ανοιχτές πληγές
τον περασμένο αποσπερίτη..

Μια μικρή πυγολαμπίδα,
ματαια προσπαθούσε να φωτίσει ένα όνειρο,
ενώ δίπλα μας,
χιλιάδες κραυγές
αναζητούσαν χείλη να φανερωθούν...

Τα λευκά χαρτιά,
βαφτήκαν κόκκινα απ'το αίμα της σελήνης,
οι λέξεις ταξιδέψαν ολόμοναχες
και στα συντρίμμια της χθεσινής νεροποντής
βούλιαζαν και οι τελευταίες προσδοκίες..

Οι μεθυσμένοι έρωτες ταξίδευαν,
ανάμεσα σε δυό ποτήρια ουίσκυ
και σε ασίγαστους οργασμούς..
Ένα τσιγάρο πόνος στ'ακροδάχτυλα
και οι κραυγαλέες αντιθέσεις
ανοίγανε υγρούς δρόμους
κυλώντας σαν καυτά δάκρυα
στα ζαρωμένα σεντόνια..

Μέσα σ'αυτή την αλλόκοτη συντροφιά
δυό μικρά παιδιά φανήκανε..
Το'να φορούσε την άνοιξη
και τ'άλλο ένα αθώο χαμόγελο..
Η πυκνή σκοτεινιά σάστισε,
το φθινοπωρο τρόμαξε,
και σαν σκουριασμένο καράβι,
βούλιαξε στ'ολόλευκο χαρτί..

Τα παιδιά χαμογέλασαν
και σκαρώνοντας μικρές σκανταλιές
τράβηξαν τα προσχήματα της νύχτας
και πίσω απ'το νωπό μελάνι των αντιθέσεων,
η άνοιξη έκανε θριαμβική είσοδο..

Θα στάξει πάλι απόψε η νύχτα,
μα η θλίψη θα φυγομαχεί..
Η Αυγή θα τραγουδά για τον έρωτα
κι ο χθεσινός αποσπερίτης,
ερμητικά θα κλειδώσει το φθινόπωρο...


Νίκος Π. © 3-4-09

2 comments:

Anonymous said...

Καλημέρα, πολύ όμορφο. Θέλω να το ξανα διαβάσω.. Δεν ξέρω πολλά απο ποίηση πιο πολύ νοιώθω, και μου άρεσε.
Καλή συνέχεια

fotini said...

όσο το αλλοτινό χαμογελο ενος μικρου παιδιου φωλιάζει μέσα μας,
οι στάλες της νυχτας
το βάρος τους θα χάνουν
κ μια πυγολαμπιδα θα έιναι αρκετή
να ανοιξει δρόμο στα όνειρα μας

καλη εβδομάδα να χεις