Sunday, August 31, 2008

Σε χρόνο ανύποπτο...



(Picture: "Dreaming" - Belinda Del Pesco)


Ιχνηλατώντας ανελέητα,
τις παράξενες της ψυχής μου βουνοκορφές,
απάτητα όνειρα συνάντησα,
θλίψη σε μορφή θύελλας
και πόνο σε κυκλική διάταξη..

Οχυρωμένος στα πρέπει μου,
απ'τα ανέφικτα όνειρά μου
σε μια κόχη του νου μου λιποτάκτησα
μ'αράχνης ιστούς τα ύφανα
και Θεϊκής παρέμβασης
ελατήρια προκάλεσα...

Με στομωμένη λεπίδα
τις πληγές μου αναστόμωσα
όχι για να επουλώσω
την στιγμιαία μου αδυναμία,
μα για να διευρύνω τους πόνους
που η απουσία σου προκάλεσε..

Κάθε πρωί ισσοροπώ στην απόγνωση
αναμοχλεύοντας τις ληγμένες παρωδίες
σαν μελωδός χωρίς μοτίβα..
Mα το βράδυ σαν έρθει αμελώς,
αιχμαλωτίζονται οι λέξεις στα χείλη μου
και σε χρόνο ανύποπτο,
γυρνούν αντίστροφα οι λεπτοδείχτες
της μιας ουράνιας ολοκλήρωσης..

Αβίωτο το παρελθόν μου
και το μέλλον της ψυχής μου
-σε χρόνο ανύποπτο-
θα'χει την γεύση του μετάλλου...

Νίκος Π.© 2008

6 comments:

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ said...

Η ανελέητη πάλη του ποιητή
με τον ίδιο του τον εαυτό
για τα ΟΧΙ του
για τα ΝΑΙ του
για τα ΠΡΕΠΕΙ του
για κείνο το *αβίωτο παρελθόν* του
πόσο πολύ τον πονά
κι ύστερα μια μια οι λέξεις
στήνουν χορό μπρος στα μάτια του
μπρος στο άδειο χαρτί
και ματώνουν τη μνήμη...
Αγαπητέ Νίκο Περάκη.
Σας ευχαριστώ για τα καλά κι ευγενικά σας λόγια . Είναι πολύ σημαντικό, για μένα τουλάχιστον, να έρχομαι σ' επικοινωνία με ανθρώπους που έχω διαβάσει ποιήματά τους, κι αγγίξανε βαθειά την ψυχή μου. Φυσικά χαίρομαι που κατάφερα να σας ταξιδέψω στον *δικό μου Παράδεισο*. ΄Ελπίζω σε περισσότερες ποιητικές συναντήσεις... να είστε καλά και πάντα να μας ταξιδεύετε με τον τρόπο που ξέρετε τόσο καλά.

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ

Νατασα said...

Μα τι να πω, που με βρίσκεις κρεμασμένη από τις σκέψεις σου
στο κενό να ακροβατώ .. σαν όνειρο ;
Καλό σου βράδυ Νίκο

Εφιάλτης said...

Διαβάζωντας τα ποιημάτα σου, μπορώ να πω πως ιδαίτερη εντύπωση μου εκάνε η ανάρτηση με τίτλο "Ταξίδια Αξεκίνηστα", στο συγκεκριμένο είχε το κάτι, το κλικ που λένε, που σε τραβάει να το διαβάσεις..

Καλό σου βράδυ :-)

ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ said...

Ο καλύτερος αντίπαλος του ποιητή, είναι ο ίδιος του ο εαυτός Σοφία, μα νομίζω ότι το ξέρεις ήδη..

Σε ευχαριστώ για μία ακόμα φορά και με χαρά θα περιμένω τις επόμενες.ποιητικές συναντήσεις μας..

ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ said...

Kαλημέρα Νατάσα και σ'ευχαριστώ...

ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ said...

Σε ευχαριστώ αγαπητέ "εφιάλτη" για το ευγενικό σου σχόλιο..
Ναι, το "αξεκίνηστα" είναι μια αδόκιμη γραμματικά λέξη, μα δόκιμη στα μονοπάτια του μυαλού μου..

Καλή συνέχεια στη μέρα σου..