Μικροί Επαναστάτες..

Πίσω από ψεύτικα χαμόγελα και λέξεις,
ξέχασες πια τι πρέπει να διαλέξεις.
Ψυχής γεμίσματα με όμορφες εικόνες,
ή λάθρα όνειρα και παγερούς χειμώνες;

Σκαλίζοντας ενθύμια, στον τελειωμό της μέρας
μια σελίδα ξέφυγε, την πήρε ο αγέρας,
θολά τα πρώτα γράμματα, σβησμένα απο τον χρόνο,
καρδιάς γλυκά σκιρτίματα, τα κοίταξα με τρόμο.

Βρήκα ψυχές βαριόπληγες, κατάρτια τσακισμένα,
χείλη μ'αιμάτινες πληγές, και μάτια δακρυσμένα.
Λέξεις που ρίχτηκαν φτηνά, στου έρωτα τη χάρη,
που μες' στο μισοσκόταδο δάκρυζαν το φεγγάρι..

Βαρύς στο χώμα έκατσα, ψάχνοντας τη καρδιά μου
να βρώ ξανά όσα άφησα να φύγουν μακρυά μου.
Mα βρήκα σύννεφα, καπνούς, πληγές και γκρίζες στάχτες
και δυό στίχους μου παλιούς, μικρούς επαναστάτες.

Ανέβηκα στο όνειρο, να φτάσω σ'ένα αστέρι,
να δώ την μοίρα μου ξανά, ν'αγγίξω το μαχαίρι,
χαράζοντας τον ουρανό με κοφτερή λεπίδα,
ταξίδεψα στο άπειρο και τη στερνή μου ελπίδα.


Νίκος Π.© 2009